Afgelopen dagen

Maandag 5 okt om kwart over 6 staat de 'taxi" voor de deur, nog even een kopje thee en dan op weg naar Bilthoven. Om half 8 ben ik hartelijk ontvangen in het Alexander Monro Ziekenhuis, en word naar de kamer gebracht.

Er word een intake gesprek gedaan, de al zo bekende vragen.

Om kwart over 8 ben ik al aan de beurt. Op de anesthesie word het infuus ingebracht dat na 2x al lukt, daarna doorgereden naar de operatiekamer.

Krijg nog de vraag zeker wel erg zenuachtig.... wel nee.. na zo veel keer niet meer hoor. En ook gelijk verteld dat me strippenkaart nu wel vol is.

Miranda Ernst de chirurg komt me even gedag zeggen, zij gaat de operatie doen.

Eenmaal weer op de kamer valt de pijn me erg tegen, krijg wat extra pijnstilling en dat werkt goed. De extra pijn komt door de zenuw die door gehaald is dat geeft een scherp brandend gevoel..

En daar waren dan de lang tegen gehouden tranen. Als ik denk aan wat er allemaal nog komen gaat, ik ben gewoon nog een jaar onderweg met de chemo en wel of geen bestraling.

Verdorie dat wil ik niet!!! Nou zo is wel weer genoeg, hup herpak je en schouders er onder.

Dinsdag 6 oktober weer naar huis, zal me rustig moeten houden en me arm niet te veel belasten.

Zelfs met slaappil is de nacht niet favoriet. Als ik dan wakker word krijg ik toch een steken... (schijnt zenuwpijn te zijn).

Woensdag 7 oktober veel pijn, maar ja ga niet klagen er zijn ergere dingen.

Om kwart voor 5 belde het ziekenhuis om te vragen hoe het was, toen toch maar aan gegeven dat ik erg veel pijn had. Dan hoor je natuulijk aan de andere kant van de lijn..... Maar waarom heeft u dan niet even gebeld........ Oké die kennen me nog niet niet goed genoeg.

Kreeg extra pijnstillers voorgeschreven en om 6 uur kwam de apotheek ze brengen. Gelijk ingenomen en het verlichte gelijk maar dat was van korte duur om 8 uur was het weer gedaan met de rust.

Me maag staat op z;n kop en hou niks binnen. Duik me bed maar in.

Donderdag 8 oktober, Heerlijk geslapen, en weinig pijn..... tot dat ik me iets beweeg pfffff daar is het weer die scherpe pijn en me maag die weer in opstand is, rustig aan maar weer in beweging komen.

Ziekenhuis toch maar zelf gebeld en krijg nu iets voor de misselijkheid dus we gaan nu gewoon opknappen :-) Ik zal blij zijn als ik straks weer mobiel ben.

Volgende week de uitslag van de operatie en dan weten we ook of er wel of geen bestralingen nodig zijn.

#okseltoilet #anesthesie #operatiekamer